سمراء

سمراء
سمراء ملهمتى الشعر وحروفى انتى قوافيها

كالنقش على القلب رسمتى وبحبك روحى اسقيها

لو قلت العسل على خديك اسدلتى العين توارها

كلزهرة تخفض عن جفن وفراشها ظل يناديها

لا لا تتدارى عن حبى دنياى ملكتى ما فيها

اصبحتى انتى الحانى وملكتى كل نواديها

بل صرتى عقلى وخيالى كل الاحلام شملتيها

عتابى اليكى فيض الحب غيم تدعونى لابنيها

اقطف ما شئت من البستان لكن جزورى ابقيها

ايمانى يسمو سحب الحب ومدينتى طهر اعليها

كونى كلبلبل فى قلبى بلعطف روحى قزيها

كالطفل ضعينى فى عينيك كحنان المحببتو بنيها

فحبك جيش فى روحى نصب الاعلام عواليها

فى الاسر اودعه قلبى بالدم امرنى لافديها

وفديتك يا نبع الخير يا بلسم عينى وشافيها

ولابنائى احكى السمراء والقصة دوماً

ارويها
(تماسينى)